Jeśli...

Jeśli umiesz nie stracić głowy, kiedy inni
to robią, mówiąc, że ty jesteś winny;

Jeśli możesz zaufać sobie pośród zwątpienia
innych, ale uwzględnić je w swych obliczeniach;

Jeśli potrafisz czekać, nie zaznając nudy,
gdy kłamią na twój temat, zaniechać kłamstw, obłudy;

Gdy ciebie nienawidzą, nie czuć nienawiści;
gdy się nie musisz wydać zbyt dobry czy bystry;

Jeśli potrafisz marzyć - ale niezbyt wiele;
Jeżeli umiesz myśleć - lecz myśl nie jest celem;

Jeśli umiesz znieść triumf i klęskę wszelaką
i traktować tych dwoje oszustów jednako;

Jeśli zniesiesz, by prawdę, z którą ty przychodzisz,
wypaczyli łajdacy, żeby głupców zwodzić;

Możesz patrzeć, jak życia cel w gruzach ci legnie
i odbudować wszystko, choć narzędzia biedne;

Jeśli potrafisz zgarnąć w jeden stos wygraną
i postawić na jedną kartę ci nieznaną,
Przegrać i musieć wszystko zaczynać od nowa,
lecz na przegraną skargi nie powiedzieć słowa;

Jeśli potrafisz zmusić serce, mięśnie, nerwy,
by ci służyły, chociaż już bez dawnej werwy,
I wytrwały, gdy tobie nic już nie zostanie
z wyjątkiem Woli, która zleca im wytrwanie;

Jeśli umiesz wśród tłumu nie wyzbyć się cnoty
lub obcować z królami - nie tracąc prostoty;

Jeśli wróg ni przyjaciel zranić cię nie zdoła;
jeśli liczy się każdy, lecz nie nadto zgoła;

Jeśli z każdej minuty zrobisz cny użytek
(sześćdziesiąt sekund drogi owocnie przebytej)
- Twoją jest Ziemia oraz wszystko to, co na niej,
a co więcej, mój synu - mężczyzną się staniesz!


Wiersz napisany dla dwunastoletniego
syna Johna w 1910 roku.

Rudyard Kipling